Krantenkop 1
De belangrijkste oorzaak van de woningcrisis in Nederland is de slechte doorstroming van ouderen op de woningmarkt, zegt 55 procent van de gemeenten. Als meer ouderen kleiner zouden gaan wonen zodra hun kinderen uit huis zijn, dan zou de woningmarkt er volgens de gemeenten veel beter voor staan.
Krantenkop 2
In Nederland is zo lang mogelijk thuis wonen de norm. Totdat de zorgbehoefte zich aandient. Maar dan is verhuizen niet meer fijn en valt er niets meer te kiezen.
Maar ‘de kinderen uit huis’ en ‘langer thuis wonen’ zijn twee fases die ver uit elkaar liggen, en het momentum daartussenin? Daar wordt weinig op ingespeeld. Zo kwamen we op de volgende gedachte: wat als we een woonconcept boetseren op de vitaliteit en zelfontplooiing van haar bewoners in plaats van uitgaan van het gebrek eraan? Zo visioneerden wij een levendig woonlandschap voor 50-plussers: De buurtgaard, ‘co-living’ in de derde levensfase.
Om een gericht concept te ontwikkelen, moeten we weten wie wij willen aantrekken. Door een zelf afgenomen enquête onder 130+ 50-plussers hebben wij een uitgebreide analyse kunnen maken. Wij zagen een gemeenschappelijke mentaliteit: sportief, ondernemend, extravert en middenin het leven. Zij werken al hun hele leven met hun hoofd en zien de mogelijkheid om richting pensioen aandacht te geven aan nieuwe tijdsbestedingen waar ze zelfontplooiing uit kunnen halen. Van hoofd naar hand. Want uitgewerkt zijn ze zeker nog niet.
Deze mentaliteit is de aanzet voor de mensgerichte bouwstenen van het concept: het aantrekken van een fit, fifty and counting doelgroep waar identiteiten drijven op zelfontplooiing en keuzevrijheid. Daarom is het belangrijk dat het woonprogramma zich daarop focust.
Met welke kenmerken kan er een onderscheidend woonconcept worden gemaakt? Waarmee trek je de 50-plusser aan om te verhuizen? Vanuit ons vak gezien starten we met een aantal no-brainers: het wordt duurzaam, het wordt all electric en we maken gebruik van intensivering; dat wil zeggen dat we een omgeving creëren waar delen, inspireren en sociale duurzaamheid centraal staan. Naast de no-brainers komen we tot de kern: naar buiten gerichte appartementen van 85 m2 met een grote eigen buitenruimte en daarbij nog een groene patio waar men met zijn directe buren (4-6 woningen) een opgang en bergingen deelt.
Een belangrijke analyse uit het onderzoek naar de doelgroep is het handelen naar eigen keuze. De doelgroep heeft veel weg van een belegen tiener: de drang om eigen keuzes te maken in plaats van te doen wat wordt voorgeschoteld. Dit komt terug in het onderscheidende publieke programma waar de bewoner ‘zakgeld’ voor betaalt. Als fundament van de woningen staan drie gedeelde ruimtes. Hier zijn een social space, event space en creative space gesitueerd waar bewoners worden uitgenodigd ondernemerschap te kunnen vestigen. Sport beoefenen, een nieuwe taal leren of lesgeven, klussen, muziek maken of brood bakken: de invulling is vrij aan de bewoners om hier het best aansluitende programma uit te halen. Als dat ruimte krijgt in het woonlandschap, creëer je een micro-economie die ook voor mensen van buitenaf interessant is. Het moet geen fort worden met interne services, dat afgesloten is van de buitenwereld. We nodigen met nadruk ook niet-bewoners uit om iets te ondernemen in het concept: horeca, sport of zorg. Een specifieke locatie is nog niet aan de orde maar de zoekcriteria zijn helder: randstedelijk, dichtbij centrale functies, omringd door een mix aan leeftijden en met zicht op groen. Het woonlandschap staat midden in de samenleving.
De buurtgaard. Afgeleid uit het plukken met je handen op een wijngaard, maar er wel het plezier van wijn uithalen. Waar een spontane behoefte aan samenzijn heerst, waar niks moet maar van alles mag. Waar veel waarde wordt gehecht aan tijd voor jezelf. Waar het draait om midden in de samenleving te staan en verbonden zijn met je omgeving, in plaats van keuzes voorschotelen.
Kijk voor meer informatie op www.apto.nl. Of neem contact op met Eliza Janmaat (E: eliza@apto.nl / T: 020-6692900).